Jak traumy z dzieciństwa wpływają na dorosłe życie?

Od najmłodszych lat dziecko poznaje świat, uczy się, jak radzić sobie z trudnościami w życiu. Młody człowiek nie jest przygotowany do samodzielnego funkcjonowania, dlatego wymaga szczególnej uwagi ze strony rodziców, aby się prawidłowo rozwijać. Niewłaściwa opieka rodziców lub jej brak mogą spowodować powstanie nerwicy u dorosłego człowieka, a traumy przeżyte w dzieciństwie mogą być przyczyną zaburzeń lękowych w przyszłości. Rozwód rodziców jest sytuacją, która może stać się przyczyną różnych zaburzeń psychicznych. Dziecko traci wtedy poczucie bezpieczeństwa, czuje się osamotnione, porzucone, a jego prawidłowy rozwój psychiczny może zostać zaburzony. Kryzys w rodzinie może być z kolei przyczyną obniżenia samooceny dziecka i niskiego poczucia własnej wartości. Może ono stać się wycofane z życia społecznego poprzez lęki wywołane stresem. Wiele problemów dorosłości mogą mieć również dzieci o syndromie DDA ,czyli dorosłe dzieci alkoholików, które mogą powodować wiele zaburzeń emocjonalnych.

Ślady takich doświadczeń mogą zapisać się w psychice i zakłócić proces rozwoju, wpływając negatywnie na całe życie takiej osoby. Upokorzenia z dzieciństwa, poniżanie przez kolegów w klasie może również wpływać negatywnie na psychikę. Strach przed byciem porzuconym lub klęską może być przyczyną braku cieszenia się z życia takiej osoby czy porzucania życiowych celów w obawie przed ich niepowodzeniem. Metodą leczenia w tym przypadku jest psychoterapia, w której celem jest pokonanie lęku przed byciem porzuconym oraz samotnością i walką z ograniczeniami. Dzieci, które były oceniane niesprawiedliwie, stopniowo traciły wiarę w siebie, dlatego takie osoby w życiu mają tendencję do krytykowania swojego otoczenia. Lęk separacyjny może być również przyczyną nieśmiałości i obniżenia swojej wartości w dorosłym życiu.

Traumy emocjonalne, obecne w naszym dzieciństwie, w dużej mierze wpływają na dalsze życie, dlatego tak ważne jest zapewnienie dziecku szczęśliwego, pełnego zrozumienia i szacunku dzieciństwa. Każdy rodzic powinien brać czynny udział w wychowaniu i rozwoju swojego dziecka, jak również zachęcać go do refleksji nad swoim postępowaniem. Warto od dzieciństwa uczyć się jak rozwiązywać problemy jeszcze na początkowym etapie ich powstania, co może zapobiec innym negatywnym efektom w dorosłym życiu.

Ewelina Makoś
(ewelina.makos@dlalejdis.pl)

^{Fot. freepik.com}