Jarmuż

Historia pochodzenia
Do końca średniowiecza jarmuż był jednym z najbardziej znanych zielonych warzyw w całej Europie. Odmiany o kędzierzawych liściach istniały już w Grecji w czwartym wieku p.n.e. Istniała także rosyjska odmiana została wprowadzona do Kanady (a następnie do Stanów Zjednoczonych) prawdopodobnie poprzez rosyjskich kupców w XIX wieku. Najważniejsze obszary uprawy jarmużu znajdują się w środkowej i północnej Europie oraz Ameryce Północnej i Azji. Jarmuż rzadko rośnie w tropikalnych obszarach, ponieważ preferuje chłodniejszy klimat. Jarmuż toleruje prawie wszystkie rodzaje gleb pod warunkiem, że drenaż jest zadowalający. Zaletą tej rośliny jest to, że rzadko cierpi ona od szkodników i chorób innych członków rodziny kapustowatych.

Zastosowanie
Liście jarmużu nadają się do jedzenia na surowo, w postaci surówek. Po ugotowaniu można je wykorzystać jako dodatek do zup. Nadają się również do duszenia i smażenie (podobnie jak szpinak). Można je także mrozić. Czasami wykorzystywany był jako roślina ozdobna.

Aleksandra Kantorczyk
(aleksandra.kantorczyk@dlalejdis.pl)

^{Fot. pixabay.com}