Kimono – więcej niż strój

Idąc zatłoczonymi ulicami miasta, mijasz pracowników biurowych w dopasowanych garniturach, białych koszulach z krawatami lekko targanymi przez wiatr, uczniów w szkolnych mundurkach, zwykłych przechodniów w dżinsach i t-shirtach. Nic niezwykłego. Nagle, wśród tego zgiełku dostrzegasz wyróżniający się barwny, jedwabny materiał, lśniący czerwienią w promieniach słońca. Kimono.

Kimono to stój, który jak wiele innych rzeczy, przybył do Japonii z Chin, a dokładnie z chińskiego dworu, gdzie opatrzono go nazwą p’ao. Jednak kimono nie jest zwykłą kopią chińskiego stroju. Japończycy przekształcili ten ubiór w coś całkowicie japońskiego, czego nie można pomylić z chińskim p’ao. Uległo ono bowiem licznym zmianom i jego obecny kształt zdecydowanie różni się od pierwotnego wzorca. Zanim jednak kimono nabrało typowo japońskiego stylu, przez pewien czas, szczególnie w epoce Heian, kiedy Japończycy byli najbardziej zafascynowani Chinami, Japonki nosiły stroje właśnie w stylu p’ao. Nawet dzisiaj można to dobrze zaobserwować, gdy cesarz i cesarzowa na specjalne okazje ubierają szaty z wspomnianej epoki. Widać w nich wyraźnie cechy chińskie.

Zasadniczą modyfikacją wniesioną przez Japończyków do p’ao, był pas obi. Z początku był on zwykłą, mało wyszukaną szarfą. Jednak z czasem stał się piękną ozdobą kimona, szytą w bardzo skomplikowany sposób. Na początku obi noszono jako dodatek do wyjściowej wersji kimona – kosode, które to miało krótkie rękawy. Jednak później obi zaczęły nosić szlachcianki do wielowarstwowych, eleganckich uchikake. Znacznie później, bo parę wieków, kosode mogły nosić wyłącznie mężatki, a panny nosiły furisode, czyli kimono w wersji z długimi rękawami. Z czasem pas obi stawał się coraz bardziej ozdobny, szczególnie w epoce Edo.

Obecnie kimono zakłada się na specjalne okazje, na przykład na ślub, czy jakieś święto. Robią to głównie kobiety, ale też i mężczyźni. Zdarzają się osoby, które noszą kimono na co dzień, ale większość Japończyków nosi zwykłe ubrania w zachodnim stylu. Jedynie zawodnicy sumo noszą kimona zawsze, gdy pokazują się gdzieś publicznie.

Warto dla podkreślenia szacunku jakim Japończycy darzą ten tradycyjny strój, wspomnieć, że kimona nigdy się nie wyrzuca. Stare wykorzystuje się w różny sposób, na przykład robiąc z nich kimona dziecięce, ale zastosowań jest znacznie więcej.

Kimono to niewątpliwie wspaniały strój, którego charakter w społeczeństwie Japońskim na pewno robi wrażenie na ludziach z Zachodu, dla których ubranie to po prostu ubranie. Dla Japończyków kimono to nie tylko strój, ale też część ich tradycji i dziedzictwa.

Izabela Guszkowska
(izabela.guszkowska@dlalejdis.pl)

^{Fot. pixabay.com}